Obróbka papieru

Szuder

Właściwie mnie też, bo ostatnie moje próby z nim właśnie tak się skończyły...
Ale fakt, pominąłem element zwany 'impregnacją' Wink

Mr-Bad

Podobno dodanie formaliny do takiego klajstru skutkuje pozytywnie ale nie sprawdzałem...

walther38

W przepisach innych sugerują dodanie 1-2 łyżeczek soli.
A tak w ogóle to chyba był jakiś preparat bo "klej biurowy" w słoiczku czymś takim zalatywał. A i ojciec coś tam tech chyba dodawał ale, zabij, nie pamiętam.Na pewno coś prostego i łatwo dostępnego.
Formalina, może ale z umiarem, bo będzie śmierdzieć ona i detal prosektorium.
Co do liczby warstw na raz to bym nie przesadzał - 2-4.
Przypomniało mi się też, że można było dodać do tego klajstru jakieś 1/3 obj. kleju stolarskiego już zrobionego - w cieczy (tego "w perełkach"). Po wyschnięciu elementy były bardziej sztywne i zbite.

Mr-Bad

W perełkach? Czyli kostny? Też nieźle "jedzie"... Smile

walther38

Na ciepło i rozpuszczony "pachnie" . Na sucho bez zapachu a formalina i tak i tak Laughing

Mr-Bad

Tak sobie zażartowałem. Te dzisiejsze kleje w perełkach czy słupkach są raczej syntetyczne.
Często stosowane na gorąco. Kiedyś byłem na praktyce w fabryce mebli i widziałem.
Ale przygotowanie kleju kostnego, doskonale pamiętam, choć to już ze 30 lat minęło.
Potrzebne były takie specjalne naczynia aby klej się nie przypalał przy gotowaniu, bo
wtedy dopiero by śmierdziało... Przypomniało mi się jak kiedyś czerniono zbroje...
Podobno rozżarzone blachy nacierano kopytem krowim lub końskim... Dlatego te kuźnie
czy jak tam je nazywano, sytuowano daaaaleeeeko od siedzib ludzkich... Smile

piotr2104

Technikę czernienia palonym kopytem spotkałem kiedyś i to w wiarygodnym źródle (bodajże w polskim przekładzie "o sztukach rozmaitych ksiąg troje"z XII wieku (jakby kogoś książka interesowała to mogę dać link)

Boris

Mr-Bad

A ja czytałem o tym nacieraniu kopytem w którymś opracowaniu Szymona Kobylińskiego.

Boris

Technologię tą wspomina również Norymberska Księga Cechowa z XV wieku. Z uwagi na fetor, lecz nie tylko, warsztaky kowalskie i płatnerskie lokowano za murami miast, bądź w murowanych pomieszczeniach na przedzamczach, o czym wspomina Piotr.

piotr2104

[link widoczny dla zalogowanych] proszę

Mr-Bad

No, no jest wiele porad nawiązujących nie tylko do metalu... Księga pierwsza...
[link widoczny dla zalogowanych]
W ogóle to do Linków warto by dać...

Boris

Piotrze jesteś wielki... serdeczne dzięki.
Zmień nika na Piotr II Wielki Wink

piotr2104

To akurat nie był żaden problem, sam tej książki potrzebowałem kiedyś (jako argument w dyskusji o historyczności jakichś tam stopów)

MacReady

"Dymiący pazur" oto adekwatna nazwa do techniki czernienia kopytem Smile

A tak na poważnie wracając do papieru a raczej do brystolu i kartonu to może przyda się Panom taka informacja. Część kartonów posiada w swojej strukturze ukierunkowane włókna. Przypomina to zatem strukturę betonu z prętami zbrojeniowymi ułożonymi w jednym kierunku. Inne gatunki bez włókien przypominają sam beton, tutaj nie ma znaczenia w którą stronę karton poddajemy obróbce. Włókna te usztywniają papier/karton i ułatwiają bądz przeszkadzają w łamaniu tegoż. To samo dotyczy zwijania w rulony. Jak złamiemy karton w złą stronę to na łamie pojawiają się garby i doły. Jak zwijamy w złą stronę to też są problemy zwłaszcza na małych średnicach. Jak poznać w którą stronę stronę układają się włókna? Bierzemy arkusz po bokach w dwie ręce i patrzymy jak opada jego koniec. Zmieniamy boki i robimy to samo. Zwijamy rulony korzystając z tego ustawienia kiedy koniec opada niżej. To samo z łamaniem. Łamiemy w stronę które mniej pręży. (czyli wzdłuż włókien) Przepraszam za ciut przydługi wywód, ta informacja może się przydać początkującym dla których papier to po prostu papier. Sam się mordowałem sklejając w młodości MM, i cuda się działy przy tym klejeniu Smile